Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVIII), SWil, SW, SJP notują w in. zn.
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1625-1626

Formy: lp M. n brawo; ~ lm D. m brawów; Ms. m albo n brawach

Etymologia: <wł. bravo>

Znaczenia:

1. »człowiek dzielny, hardy; człowiek zuchwały, nazbyt dumny, mający skłonność do poniżania innych«: Tákowych zuchwalcow y brawow hárdych/ co to fukáią ná drugich/ y szkáluią vbogich ludzi/ nie puszczáią do niebá. StarKaz II, 108. Szkoda bardzo tego kawalera Bandomira, bom go znał dobrze, dość był grzeczny, hoży i brawo. ZawiszaPam 264.

2. »zuchwałe, obraźliwe słowa, obelgi«: Tak y ta burza [kłótnia między Ossolińskim i Tryzną na wieczerzy u Kazanowskiego] ustała, stym pozytkie[m] ze iusz o dalszych brawach Kazanowsky niepomyslał bo y Tryzna po tym przeproszeniu z niem się rosstał y mnie ie]go] wszystkie naprawy y obłudy doskonale opowiedział. OssJŻyw 31v.