Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: MUZYKANT, MUZIKANT

Słowniki:
nie notują

Formy: lp M. muzykant; D. muzykanta; B. uż. żyw. muzykanta; N. muzykantem; Ms. muzykancie; ~ lm M. uż. osob. muzykantowie; D. muzykantów // muzikantów; B. uż. osob. muzykantów

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiO tym w wielkiey Cerkwi odpráwowániu/ gdy iuż po Stichirách powiedziano Wieleb: Oycu Helizeuszowi Pletenieckiemu Archumándrycie Pieczárskiemu/ skoczył prędko Oćiec iáko skory Ieleń do zdroiu/ do słuchánia gornych muzikántow/ słodkich głosow/ miłych mutem/ wdźięcznych pieni/ ktore zwykły człowieká wielce vćieszáć/ báy o zdrowie czásem przypráwowáć, iáko czytam/ żę Saul gdy go czárt dręczył Dáwidowa Arsą bywał vwolniony od niego. KalCuda 139. Rzemieślników, jako to krawców, kusznierzów, złotników i innych wszytkich, także muzykantów, mieć chcę w tymże kahale. JewPriv II 22. Nád to poruczył Beelzebub/ ponieważ zá żywotá rad Muzyki słuchał/ áby mu piekielni Muzykántowie zágráli/ ktorzy posłuszni będąc Beelzebubowi z Puzanow swoich piekielnych ogień mu do uszu wpusczáli/ tákże usty/ oczymá/ y nosem wychdźił. GdacPan Riiiv.