Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: KULFAN

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1606-1608

Formy: lp M. kulfon; ~ lm W. uż. osob. kulfani

Znaczenia:

»człowiek niezgrabny, ciężki, niezdara, tu pogardliwie: ten, kto ulega w walce, kto jest słabszy, kto musi ustąpić«: Kulfon — doctus. DictCalCz II 79. Nie rádzili mu też do tego y Pánowie Senatorowie Duchowni y świetcy/ á náostátek wszytko żołnierzstwo/ tákże y Pospolstwo do go iest w Stolicy/ nie dáli ná to y słowa rzec/ áni o tym myślić/ ponderuiąc to dobrze/ że Sein Hetman. choć miáł ták lud potężny y kommunny/ tákże Fortece y ostrożki fortyfikowáne/ strzelbą srogą y żywnością dobrze wszeláką opátrzone/ á przecię wszytko stráciwszy ze wstydem srogim y z háńbą Ziemie Moskiewskiey sromotnie ledwo ze zdrowiem/ ledwo nie o kiju odeyść musiał/ z płáczem sie y bárzo chory ták z Smoleńskim iáko y z swemi ostrogámi żegnáiąc/ ktorych nábudował. Sic vos non vobis vellera fertis kulfani. NowinyMosk A2v.