W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 14.05.2021
WACHEL rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI (?) nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. wachel; N. wachlem; ~ lm D. wachli
Znaczenia:
»przedmiot służący do wzniecania ognia«: Wáchél/ wáchlarz. Flabellum. Kn 1219. Wáchel/ wachlarz, Flabellum. Dumtuves. SzyrDict 467-468. P. Bracia za to każdy tegosz czeladnyka zeby oddał pare wachly na S. Boże Ciało RegTow 101. Wachel/ wachlarz T III 2474.
Ustabilizowane połączenia wyrazowe: poddymać wachlem: Poddymać wachlem T III 2474.
Przenośnie: Non rectè reddes: iáko ogánką/ sed iáko wáchlem/ ábo poddymáczką buntów/ rozruchów. [...] v. Ogánká. Kn 1219.
# Użycia metajęzykowe: # [Vocabula Polonica obsoleta barbara, et inusitata] [...] wáchel, wáchta, wáchluię [...]. WojnaInst 155
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz wachlarz.
Autorka: MW