Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: post 1603

Formy: lp M. m woźnica; D. m woźnice // woźnicy; C. m woźnicy; B. m uż. żyw. woźnicę; N. m woźnicą; Ms. m woźnicy; W. m woźnico; ~ lm D. m woźniców; ż woźnic; C. m woźnicom; B. m uż. osob. woźnice; N. m woźnicami; Ms. m woźnicach

Znaczenia:

1. »ten, kto powozi końmi, stangret«: ...tu w tym obozie są żony woźnic, masztalerzów; jako tu zostaną przed miastem, tak woźnice, masztalerze odbieżą od koni do żon, żeby tu u nich jedli i tak szkoda w koniech być może... GórnDzieje 238. Przetoż teraz ludźie vcżćiwi wszędźie plugáwe słowá y pieśni/ hultáiom/ kosterom/ flisom á woźnicom etc. zostáwili. BudnyBPow 38. Ow woznica wokrutnym Strachu. PasPam 77. Nigdyś nie postępował po pijanu marniej, Woźniceś wygnał z stajnie, kucharki z piekarni. PotFrasz1Kuk II 19. Zwabion obietnicą Rakocy, w 50000 woyska z Kozakami w Polskę wszedł, ale że niesłusznie, same ganieły nieba, y onego przestrzegały, bo gdy do Krakowa wiezdzał, piorun w karete iego straszny uderzył, Woźnicę zabił, iegosz samego ogłuszył, ktory z karety lecząc palec wybił, á cug przestraszony w pola pierzchnął. KołTron 185. Zawracaj nazad! — woła na woźnicę — Ten pop chce, widzę, mieć mię za błaźnicę. DembowAPunktBar II 479.

2. »gwiazdozbiór? gwiazda?«: Amáltea [...] byłá mámką Iowiszową potym zá co ią też Iupiter ná niebo wniosł, w gwiázdy ią obrociwszy, y mieysce iey nie dáleko woźnice, ktorego Grekowie zowią Heniochon, dawszy. OvOtwWPrzem 128.