Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: POKŁÓĆ

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1628

Formy: cz. prze. lp n 3. os. pokłuło; lm mos 3. os. pokłuli // pokłóli; ~ nieos. cz. prze. pokłóto

Znaczenia:

»poranić, kłując ostrą bronią«:

Rekcja: kogo

Tym czásem Turcy poobćinali powrozy v przykryćia/ áby przykryli/ y pokłoli więzniow [...]. OpisGal A3. CIerniowa Koroná wieręćby nie miáłá co czynić w tey Stáyni. Iest to tu Stáynia zacnieysza nád Ray/ w ktorey żadne się ćiernie nie rodzi. W ráiu áż názbyt było tego/ bo się wszytkiemu świátu iego dostało/ pokłuło wszytkich w pierwszym rodźicu; ále tu w Stáyni nie tylko kwiatki się pokazáły/ ale też takie owoce/ ktorych nie zakázuią pożywáć/ ále owszem wabią do pożywania káżdego człowieká: wszyscy bowiem przystęp maią do IEZVSA. HinPlęsy 283-284. Pod Choynicami gdy nas Szwedzi w nocy napadli obudwu porąbano y rapirami pokłoto. PasPam 84. Ná tey frámudze idźie trzeci szyk kolumn marmurowych ieszcze mnieyszych; ktore kopułę dźwigaią Kościoła całego: w ktorey iest Obráz Náyśw: Panny trybem Greckim malowány y Sztukateryą w kwiaty adornowány, ktory teráz Turcy pokłuli, popsowáli, małe zostáwiwszy vestigium Obrázu. ChmielAteny II 460.